काळ्या मातीत राबतो। माझा काळाच रे बाप
दुःख मोजावे कशाने । थिटे झाले सारे माप
मोल फुकट घामाचं । कशालाच नाही भाव
सावकाराच्या वहीत । दरवर्षी येई नाव
आता बघवत नाही । मायचाही गळा सुना
म्हणे धनीच गं माझा गळ्यातला डाग जुना
आम्ही अंधाराचे धनी बोजे कर्जाचे वाढले
काळजाचे केले पाणी शेत विकाया काढले
किती नशीब फुटकं बाप कोरडाच रडे
आता सुखाचं सपान कुणालाच नाही पडे
जीव झाला चोळामोळा सारे उपाशी तापाशी
प्रेम दिलं पोटभर घेतली बापानं फाशी
पेपरात बातमीही आली तळाला छापून
कुणी वाचली फाडली नाही ठेवली जपून
रात्री तीच बातमी, मी डोळेपुसून कापली
कुणालाच का वाटावी आहे उगीच आपली
शासनाची मदत कागदावर राहिली
मृतात्याम्यासही फक्त फुले शब्दांची वाहिली
सरकारनं केलंय म्हणे कर्ज आता माफ
पैसा नकोय साहेब परत देता का बाप
माझ्या बापानं जे केलं तसं करु नका कुणी
हात जोडतो तुम्हांला दिस येतो सोन्यावाणी