प्राक्तन फ़िदाच झाले प्राक्तन फ़िदाच झाले यत्नास साधताना मोती पुढ्यात आले वाळूस गाळताना शोधात भाकरीच्या निम्मी हयात गेली स्वप्नेच वांझ झाली तारुण्य जाळताना हलक्याच त्या हवेने का कोसळून जावा ? हेका उगीच होता तो स्तंभ बांधताना पिकल्या फ़ळास नाही चिंता मुळी मुळीची दिसलेच ना कधीही हितगूज सांगताना द्रव्यापुढे द्रवीतो का कायदा म्हणावा? नेमस्त गांजलेले कानून पाळताना आता ’अभय’ जगावे अश्रू न पाझरावे आशेवरी निघावे ही वाट चालताना गंगाधर मुटे ................................................ (वृत्त - आनंदकंद )